۶۰- مست باده ازل در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است صراحی می صاف و سفینه غزل است جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است پیاله گیر که عمر عزیز بی بدل است نه من زبی عملی درجهان ملولم و بس ملالت علما …
مست باده ازل – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است – غزل ۴۵
درباره این سایت