۵۰۸ – مهجوری عشقاق ای که مهجوری عشاق روا می داری بندگان را زبر خویش جدا می داری تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب به امیدی که درین ره به خدا می داری دل ربودی و بحل کردمت ای جان لیکن به ازین دار …
مهجوری عشقاق – ای که مهجوری عشاق روا میداری – غزل ۴۴۹ – ۵۰۸
درباره این سایت